Pamiętam jak byłam mała, chciałam zostać aktorką.
„TY?? Aktorką? Chyba ze spalonego teatru!”
Albo nie, zostanę baletnicą. No ale miałam za grube kolana (tak mi powiedziała nauczycielka!).
No to nie, to może zostanę inżynierem. „Inżynierem??? Przecież nie umiesz matematyki!”
No to może zostanę weterynarzem? „COOO? Nic nie umiesz z biologii…”
I tak dalej… znacie to? Słyszeliście takie zdania od innych w dzieciństwie? Kolegów? Koleżanek? Nauczycieli? Rodziców?
W ten sposób zabija się chęć dziecka do próbowania czegokolwiek. Bo skoro nie umiem matematyki DZIŚ, to już się jej pewnie w ogóle nie nauczę, prawda? Bo skoro nie umiem wyraźnie mówić DZIŚ albo się stresuję deklamując kolejny wierszyk na imieninach u cioci, to pewnie już NIDGY się nie nauczę ładnie mówić. Fixed mindset – czyli mentalność stała. Nic nie zmienię bo już taka/taki jestem.
A tymczasem ci, których otoczenie wspiera w ich przedsięwzięciach, prą do przodu. Próbują, coś wychodzi, coś nie wychodzi – analizują co nie poszło sprawnie, i próbują poprawić, próbują jeszcze raz i jeszcze raz… jak narciarz na stoku czy piłkarz na boisku. I jeszcze raz, i jeszcze. Aż pada ze zmęczenia. I jeszcze raz, ostatnim wysiłkiem.
Bez nieustannych ćwiczeń umiejętności nie osiągnie się sukcesu, ale jeśli mamy przy sobie cały krąg osób nam kibicujących, nastawiających nas POZYTYWNIE, idzie nam to o wiele łatwiej, szczególnie, jeśli potykamy się, przewracamy, kolejny raz padamy na twarz i wstajemy ponownie.
Bo jeśli nie mamy gdzieś w pobliżu pomocnej ręki, która pomoże nam wstać, otrzepać się, i próbować jeszcze raz, nie podnosimy się. Pełzniemy do najbliższej kanapy, by przez resztę życia z pilotem w ręku komentować próby innych.
Zdaje się, że kanapy roją się od kanapowych ekspertów od wszystkiego, uzbrojonych nie tylko w pilota ale też w smarfona lub laptopa, komentujących osiągnięcia sportowców i nie tylko.
I tylko pytanie, czy gdyby ci wszyscy zgnuśnieli, zgryźliwi kanapowcy w dzieciństwie i młodości byli wspierani w swych zamierzeniach, mieli świadomość, że warto próbować, ćwiczyć, uparcie dążyć do celu, czy nie byliby dziś aktorami, inżynierami, weterynarzami, ludźmi kreatywnymi i zajętymi przede wszystkim tworzeniem, budowaniem nowego świata, dobrego dla wszystkich?
A Twoje dziecko kim chciałoby zostać?
