Uwielbiam ten projekt! Od ponad 20 lat moje 9 klasy piszą własne opowiadania, ilustrują je własnoręcznie, a następnie idziemy na wycieczkę do podstawówki i przez godzinę czytamy swoje opowiadania w młodszych klasach.
Dawniej robiliśmy prawdziwe papierowe książki. Kupowaliśmy duże bloki, drukowaliśmy tekst z komputera a rysunki albo wklejaliśmy z kartek, albo uczniowie rysowali bezpośrednio na kartkach bloku. Było to trochę żmudne i nieco stresujące gdy uczeń nie czuł się kompetentnym w rysowaniu postaci czy pejzaży. Niemniej jednak, pisane na koniec projektu refleksje zawsze ukazywały zachwyt nad projektem oraz zaangażowanie uczniów w dzielenie się swoją kreatywnością, czy to w pisaniu czy to w pięknych rysunkach.
W dobie cyfrowej piszemy opowiadania lub „bajki” na Google dokumentach, które sprawdzane się przez wybranych uczniów z klas 11 i 12 — to wolontariusze pomagający nauczycielom w poprawianiu prac młodszych uczniów, szczególnie tych, których język angielski nie jest jeszcze całkowicie opanowany.
Następnie ilustrujemy opowiadanie. Ręcznie robione rysunki fotografujemy i przenosimy tekst opowiadania wraz z rysunkami do iPada.
Czasem uczniowie dodają też krótki klip wideo z zajawką opowiadania. Na końcu „książki” piszemy stronę „o autorze” oraz zamieszczamy zdjęcie autora opowiadania.
A potem mamy wspólną frajdę!
Na koniec projektu oczywiście piszemy refleksję – czego się nauczyliśmy, jak czuliśmy się przed spotkaniem z młodszą klasą a jak po spotkaniu, i jakie wnioski możemy wyciągnąć na przyszłość.
Co było trudne? Co poprawić?
Jakie odczuwaliśmy emocje?
Wspaniałe efekty pracy i współpracy. 🙂
Gorąco polecam ten projekt, który można dostosować do każdego wieku i poziomu języka, polskiego, angielskiego, czy innego.